Светски ден на поезијата – да се потсетиме на најубавите македонски стихови

Facebook
Twitter
Email
Print

Поезијата ја потврдува нашата заедничка човечност откривајќи ни дека поединците, насекаде во светот, ги делат истите прашања и чувства. Поезијата е потпора на традицијата и со векови може да комуницира со најдлабоките вредности на разновидните култури. Одбележувајќи го Светскиот ден на поезијата, 21 март, УНЕСКО ја препознава уникатната способност на поезијата да го фати креативниот дух на човечкиот ум. Одлуката за прогласување на 21 март за Светски ден на поезијата беше усвоена за време на 30-тата сесија на УНЕСКО одржана во Париз во 1999 година.

Одбележувањето на Светскиот ден на поезијата има за цел да го поттикне враќањето на усната традиција на поетски рецитали, да го промовира предавањето на поезијата, да го врати дијалогот меѓу поезијата и другите уметности како театар, танц, музика и сликарство и да поддржувајте мали издавачи и создавајте привлечна слика за поезијата во медиумите, така што уметноста на поезијата повеќе нема да се смета за застарена форма на уметност, туку таква што му овозможува на општеството како целина да го поврати и тврди својот идентитет.

А, ние во чест на поетите, за вас одвоивме неколку најпознати стихови од поезијата на најдобрите македонски поети.

„Ништо не е повидливо и ништо не е поприсутно од твоето отсуство: ни детските шепоти што ги откривав во сеидбите на дождовите, ни закажаната бура во пајажината“ (Петре М. Андреевски)

 „Нема ли живот, нема ли љубов за живот голема, љубов за живот човечна у виа гради аргатски?“ (Кочо Рацин)

„Ти што ќе стоиш на Газибаба, потомче-чуј: одовде и јас Скопје сум го гледал, а денот беше пролетен” (Блаже Конески)

„Пискотници се слушаат од Галичник до Река, што тешка несреќа ги збра и мажите, и жените“ (Григор Прличев)

„Орелски крилја как да си метнех, и в наши ст’рни да си прелетнех!“ (Константин Миладинов)

„Ништо не е повидливо и ништо не е поприсутно од твоето отсуство“ (Петре М. Андреевски)

 „И мојата душа нека биде твоја, а мое да биде твоето лице.“ (Ацо Караманов)

„Ќе те претплатам на вечна љубов и вечни времиња, ќе те љубам и губам и во пости и пред гости, само да ме сакаш.“ (Петре М. Андреевски)

„Па сепак, окото и увото се праг на надежта, што она ја засолнила.“ (Гане Тодоровски)

„Не иди, зашто жалосна би била, и колку да те копнеам – се ледам“ (Блаже Конески)

„И ништо не ми расправај, ништо не ме прашувај – да биде тишина“(Гого Ивановски)

„Дојди, свои сме, јас – глад, а ти прекор, обајцата до корен она што сме.“ (Славко Јаневски)

“Два конца парај од срцето драги, едниот црн е, а другиот црвен, едниот буди морничави траги, другиот копнеж и светол и стрвен.“ (Блаже Конески)

„Ги расклопувам очите. Во мојата уста твоето име, наместо Господовото.“ (Кочо Рацин)

„Ќе ме сотрат еден ден чинам или убавите жени или лошите вина.“ (Гане Тодоровски)

“Патував долго, патував цела вечност, од тебе до мојата небиднина.“ (Ацо Шопов)

„Сама себеси врата – сама себеси клуч.“ (Анте Поповски)

„Голапче мало убаво, голапче златокрилесто, кога ти дојде при мене, кога в часот побегна?“ (Константин Миладинов)

„Твојата молбена закана, твојата лукавост нежна и сите твои слатки измами ги знам.“ (Ацо Шопов)

„Ќе влезам тивко, кротко ќе си седам крај тебе, во мракот втренчен да те гледам сам.“ (Никола Вапцаров)

„Еден ден ќе се сретнеме како бротче од хартија и лубеница што се лади во реката.“ (Никола Маџиров)

„Го земам твоето име како мое, а затоа ти подарувам бесмртност, кондензиран воздив по тебе.“ (Кочо Рацин)

„Со благост те љубам тогаш кога правиш сѐ за да ми се одмилиш.“ (Елизабета Баковска)

 

 

 

 

 

Не е дозволено преземање на оваа содржина или на делови од неа, што се однесува на текст фотографија видео без дозвола од редакцијата на ИНФО КОМПАС.

Можеби ќе ве интересира

Следете не на facebook

 

Вашата поддршка многу ни значи