Првата детска амбасада Меѓаши спроведе онлајн истражување во кое беа вклучени 1.231 дете на возраст од 10 до 18 години, од кои 58 % се девојчиња и 42 % момчиња. Голем дел од децата прашалникот го одговориле во период од 2 до 3 дена, што укажува на тоа дека децата сакаат да бидат слушнати. Како што соопштија од Меѓаши на денешната прес-конференција, истражувањето беше спроведено со намера да се открие од децата, како мерките преземени за време на вонредната состојба поради пандемијата ковид-19 влијаат врз нив и како се прилагодиле на новите околности предизвикани од дадените мерки.
Движењето е ограничено, секојдневно се очекуваат нови мерки и нови ограничувања, децата имаат страв за животот и здравјето на оние кои инаку треба да се грижат за нив.
На прашањето што најмногу им недостасува во овој период, децата најчесто известуваат дека им недостасуваат социјални активности (дружење, пријатели, излегување), проследено со поголема потреба од слобода.
Околу 65 % од децата пријавуваат дека им недостасува училиштето.
Од проблемите поврзани со учењето на далечина, децата известија дека имаат проблем со лоша интернет конекција, дека им е тешко да се поврзат на интернет кога треба да испратат домашна задача, некои деца немаат интернет дома, а интернетот на телефонот брзо се троши, дека нема кој да им објасни што не разбираат од новиот материјал, немаат кому да се јават кога нешто не им е јасно, ако наставниците користат различни апликации тие остануваат без доволно мемориски простор на паметните телефони.
Дигитално насилство доживеале 37% од учениците во основно училиште и 66% од средношколците. Вкупно 22% од децата од основно училиште и 30% од средношколците виделе или слушнале дека нивните врсници страдаат од дигитално насилство.
Податоците укажуваат дека повеќето деца се погодени од пандемијата на некој начин, или преку сопствените искуства или преку искуствата на блиските луѓе. Повеќето деца биле во самоизолација барем еднаш во изминатата година (61%), а 43% од членовите на нивното семејство и 35% од блиските луѓе со кои не живеат, како што се пријателите, наставниците и членовите на поширокото семејство.
1 од 10 деца (9%) имале значителна вознемиреност и / или депресивни симптоми, што го надминува нивото на непријатни емоционални искуства што би ги сметале за очекувани за возраста.
Секое седмо дете (15%) се соочува со значително ниво на симптоми на посттрауматски стрес, односно промени во емоционалноста и однесувањето што се јавуваат како резултат на искуство што може да се опише како трауматично.
Половина од децата доживеале во одреден момент:
- тешкотии во концентрацијата (56%);
- вознемиреност во споменот на стресен настан (51%);
- емоционална чувствителност / плашливост (51);
- наметнувачка содржина (49%);
- избегнување непријатни спомени и чувства (44%).
Дури три од четири деца во изминатата година се соочија со страв од неуспех (74%) и 60% со вознемиреност во социјални ситуации. Во скоро половина од децата, исто така беа забележани:
- чувство на тага и празнина (48%);
- грижа за безбедноста на членовите на семејството (47%);
- само страв да останат дома (39%).
