Во тек е сезоната на подготовка на зимници и традиционални рецепти. Еден од тие познати традицонални прилепски специјалитети, кој се подготвува тука со децении се сучените кори. Се наоѓаме во здружението на жени „Преродба“ во Прилеп каде токму во овој момент се подготвува овој познат специјалитет, каде ќе погледнеме како се изработуваат корите од брашно, па се до готов производ.
Како се започнува со подготовка на овој традиционален прилепски специјалитет, но го има и во другите градови на Македонија?
Менче Милошеска: Почнува со брашното, си тураме сол, масло и јајцата ги кршиме, па млеко.
Дали има одредена доза колку се става?
Менче Милошеска: Да, има, на 30 јајца се става 5 килограми брашно и 800 милилитри млеко, малку масло се тура и се замесува да биде кора – јајце, значи 30 јајца – 30 кори излегуваат.
Колку килограми во кори тоа би дошло?
Менче Милошеска: Да ти кажам право можеби 5 килограми иди, кога ќе се исушат околу 3.5 килограми.
Овој специјалитет вие го изработувате комплето рачно?
Менче Милошеска: Да, рачно, и се сучи со сукало. Се замесува, потоа се прават топчиња и се сучи со сукало, ние не знаеме со машина, повеќе на рачно оди. Традицијата наша прилепска е таа, некаде со машина, и младите сега не сакаат со сукало, со машинка си работат, си ја олеснуваат работата, но ние постарите што сме генерацијава си сучиме со сукало.
Значи откако ќе се измеси тестото се добиваат вакви топчиња кои потоа се сучат, наречени ѓузлемиња?
Менче Милошеска: Да.
Ајде да погледнеме како се сучи едно ѓузлеме. Што се подготвува прво?
Менче Пеоска: Го земаме ѓузлемето, тураме брашно, го сплескуваме со раката и потоа со сукалото го сучиме, средна кора, не многу танка. Ги ставаме да се сушат, да распукаат и се собираат потоа.
Колку време треба да се сучи ова тесто пред вас?
Менче Пеоска: Ова е брзо, малку. Зависи до работата и до брзината на таа што сучи, може и 1 час да оди, може и повеќе.
Значи 5 килограми брашно околу 1 час сучење?
Менче Пеоска: Ама сама не може да сучи, 2 да сучат, една да ги реди корите, оти не можам да одам јас да ја редам кората, па потоа да се враќам. Ја сучам, ја давам кората, таа оди и ми го враќа сукалото и си сучам пак.
Значи како и голем број на македонски специјалитети, не се подготвуваат сами, туку во друштво?
Менче Пеоска: Во друштво, да. Некогаш ги стававме на сонце, сега не ги ставаме на сонце туку под сенка, кога ќе ги ставевме на сонце, дури да ја ставиш кората сета развива одма, распукува и тогаш е убаво. Ќе распука кората, па ги чуваме 2-3 дена завиткани на маса или каде што имаш место, ќе се исушат, ги собираме во торбина и повели дојди, ќе свариме, ќа јадеме.
Колку треба да биде големо ова што сега го сучите?
Менче Пеоска: Еве колку ова треба цело.
Потоа тоа се носи на сушење?
Менче Пеоска: Се носи онде на чаршав.
Тука може да погледнеме малку поголемо сучено ѓомлезе. По што е познат овој специјалитет?
Лилјана Ацеска: Па специјалитетот на корите е познат по тоа што најмногу го сакаат децата да го јадат, а и постарите. Вкусен за доручек, најбрзо за вечера, значи пред и по ручекот може да се прави, тоа е желба на семејството, на фамилијата. Внучињата наши се научени на сучени кори, ги сакаат да ги правиме, но помладите мајки веќе ги откажуваме, по самиот процес гледате дека е тешко за работа. Сега им е подобро, ги носат во бурекџилница, им го месат тестото, си идат дома, ги прават на машинки, ги растегнуваат и корите се сушат и се завршени.
Како што можеме да зебележиме тука на масата има и една машинка.
Лилјана Ацеска: Има една машинка како пример ја донесовме да ја видите. Се одлучивме да ја направиме оваа репортажа да покажеме дека за жал сучењето на корите полека изумира, затоа што никој не сака да го земи сукалото, да проба, да види, бидејќи е стварно тешко. 30 кори, а не се сучат само 30, 30 за една ќерка, 30 за синот, се збира многу така да е тешка работа. Што е најинтересно, има некои и воопшто не прават, сега има готови, јуфки ги викаме, танки резанци. Тоа е тоа, полека нештото изумира.
Дали овие сучени кори се повкусни за разлика од оние подготвени на машина?
Лилјана Ацеска: Да, овие кори што се сучени на раце се повкусни, но сепак доволно е и машинкава да ја има да ја изработи некој што сака, но полека и тоа завршува.
Скоро секоја фамилија во Прилеп набавува кори за време на зимскиот период. Колку од нив ги прават на ваков начин?
Лилјана Ацеска: Многу малку, оти сега има жени што изработуваат кори дома и младите си го дозволуваат нештото, си плаќаат и си земаат една или две дози, како се троши во семејството, колку члена се, така и потрошувачката им е. На тој начин сега се набавува, ретко од постарите како што се моите членки во здружениево што можат да го изработат нештото, многу малку остануваат, полека, полека заминуваат, не можат да работат. Тоа е реалноста.
Со што се служат овие кори?
Лилјана Ацеска: Овие кори се најубави со сирење бело, овчко.
Сварени или потпечени во рерна?
Лилјана Ацеска: Море и потпечени во рерна уште поубави. Мојата баба кога ги правеше намерно ни ги потпекуваше долу во караванчето, па ние ќе земевме лажици и гребевме, викавме од гребушките да каснеме, најслатки се.
Милица Димоска: Овие кори треба да бидат целосно исушени и се собираат во платнени торбиња и се чуваат на суво место. Кориве се многу полесни, не можат никогаш купените кори да ги заменат домашните правени. Им посакувам на сите млади да ја продолжат традицијата и да јадат вкусно и здраво како храна.
